Buduje się kondensatory o pojemności stałej i nastawnej. Kondensatory o pojemności stałej wykonuje się jako tzw. blokowe. Okładzinami kondensatora blokowego są dwa paski cynfolii albo aluminiowe. Dielektrykiem są paski nasycone np. parafiną. Paski te zwija się w rulon, który umieszcza się w osłonie. Z osłony wyprowadza się dwa zaciski. Kondensatory blokowe buduje się na określoną pojemność, która może dochodzić do kilkudziesięciu mikrofaradów i na napięcie dopuszczalne do kilku kilowoltów. Kondensatory stałe stosuje się w urządzeniach prądu przemiennego, w urządzeniu zapłonu silników spalinowych, w teletechnice i radiotechnice. W radiotechnice stosuje się ponadto kondensatory o pojemności nastawnej. Kondensator taki składa się z kilku półkolistych płytek mosiężnych lub aluminiowych połączonych z sobą elektrycznie. Drugi szereg podobnych płytek jest przytwierdzony do osi metalowej, oba rzędy płytek są od siebie izolowane. Przez obrót osi zmienia się wzajemnie położenie płytek, a tym samym i pojemność kondensatora.