Nieuwzględnienie siły przeciw-elektromotorycznej doprowadziłoby do wyniku błędnego, a mianowicie do wartości prądu, jaki by popłynął przez silnik nieruchomy po doprowadzeniu do niego napięcia znamionowego. Wzory wyrażają II prawo Kirchhoffa w postaci nadającej się do stosowania w nierozgałęzionych obwodach prądu zawierających szeregowo połączoną dowolną liczbę źródeł i dowolną liczbę odbiorników o różnych rezystancjach i różnych siłach elektronicznych. II prawa Kirchhoffa: suma algebraiczna sił elektromotorycznych czynnych w zamkniętym obwodzie elektrycznym i spadków napięcia na wszystkich rezystancjach tego obwodu jest równa zeru. II prawo Kirchhoffa, w ujęciu szerszym, odnosi się do dowolnego Obwodu elektrycznego zamkniętego, wydzielonego z bardziej złożonego obwodu, np. z rozgałęzionej sieci elektrycznej. Taki obwód wydzielony, nazywany oczkiem, może zawierać różnego rodzaju odbiorniki, a także dodatkowe źródła napięcia.