Obie zależności dotyczą przewodu prostoliniowego o długości znajdującego się w równomiernym polu magnetycznym. Wyznaczając z wzoru indukcję magnetyczną B możemy ustalić jej jednostkę. Jako jednostkę indukcji magnetycznej w układzie jednostek SI przyjęto indukcję magnetyczną o takiej wartości, która działa z siłą jednego niutona na przewód wiodący prąd jednego ampera i długości jednego metra. Indukcję magnetyczną można przedstawić za pomocą wektora, który określa wartość (intensywność) i zwrot pola magnetycznego w każdym jego punkcie. Wektor indukcji magnetycznej w każdym punkcie pola jest styczny do linii magnetycznej przechodzącej przez ten punkt. Toteż linie magnetyczne nazywa się również liniami indukcji magnetycznej. Wartość indukcji magnetycznej można zobrazować jako gęstość linii magnetycznych, czyli liczbę linii przypadających na jednostkę powierzchni prostopadłej do kierunku tych linii.