Uchwyty stosowane na wytaczarkach szybkobieżnych
Uzyskanie żądanego położenia otworów wytaczanych w korpusie zapewnia odpowiednie położenie powierzchni ustalających korpus oraz położenie wrzecion wytaczarki względem jej stołu.
Uchwyt do wytaczania otworów powinien umożliwiać wykonanie otworów w dwóch zabiegach tej samej operacji przy zmianie pozycji obrabianej części za pomocą prostopadłego do osi wrzecion ruchu stołu albo przez jej przekładanie. W wytaczadłach noże ustawia się na średnice żądane w poszczególnych zabiegach tylko po wymianie zużytych na naostrzone.
Jeżeli we wszystkich ściankach wytaczane otwory są tej samej średnicy, to w przypadku użycia wytaczarki z wrzecionami przeciwległymi rozwiązanie konstrukcyjne uchwytu może nie przewidywać zmiany pozycji. Na wytaczarkach tych w pierwszym zabiegu stół wykonuje ruch posuwowy w kierunku wrzecion położonych z jednej strony, po czym wraca do położenia wyjściowego. Następnie odbywa się drugi zabieg (wykańczający), w którym stół wykonuje ruch posuwowy w kierunku wrzecion przeciwległych do poprzednich. Przy wytaczaniu otworów na wytaczarkach szybkobieżnych wytaczadła nie są prowadzone w uchwytach.